Als er twee dingen zijn die ik nooit had verwacht, dan zijn het: (1) Dat ik überhaupt ooit op de voorkant van een tijdschrift zou staan en (2) dat ik covergirl in een rolstoel zou worden. Hoewel dit niet op mijn bucketlist stond, was het zeker een bijzondere ervaring. Het kwam zover omdat ik door het tijdschrift WMO Doen gevraagd was om mijn verhaal te vertellen over mijn zoektocht naar een aangepaste woning met behulp van de media (klik hier om deze nieuwsberichten te bekijken). In dit blog kun je lezen hoe ik covergirl in een rolstoel werd en natuurlijk kun je mijn artikel lezen.

De totstandkoming van het artikel

Ik kreeg van de redactie de volledige de vrije hand in wat ik wilde vertellen. Ik mocht ook kiezen of ik een interview wilde of zelf mijn verhaal zou schrijven. Omdat ik van schrijven houdt koos ik voor het laatste. Het leek me mooi om niet alleen over mijn woonprobleem te vertellen, maar ook de aanloop hier naar toe. Mijn situatie is namelijk behoorlijk complex geworden de afgelopen tijd. Waar het 5 jaar geleden begon met alleen een taxipas, heb ik nu twee rolstoelen, begeleiding, huishoudelijke hulp en een toegankelijk huis met aanpassingen. Daarom is het uiteindelijk is het een artikel geworden over mijn ervaringen als WMO gebruiker gedurende de afgelopen vijf jaar. Ik heb vooral proberen te beschrijven hoe ik het ervaar om afhankelijk te zijn van de WMO en hoe dingen naar mijn mening soms nog beter kunnen.

Het maken van de foto’s

Bij een artikel horen natuurlijk ook foto’s. Omdat ik geen foto’s had van mijzelf in rolstoel en in mijn nieuwe huis, werden die gemaakt door fotograaf Sander Cammenga. Voor mij was dit de eerste keer dat ik in mijn rolstoel professionele foto’s liet maken. In het begin was ik me hier wel bewust van, maar later maakte me het niet veel meer uit. Gelukkig heb ik mijn rolstoel redelijk geaccepteerd en schaam ik mij er niet voor. Het scheelt natuurlijk dat hij roze is ;-).

Aanvankelijk zouden de foto’s alleen bij het artikel geplaatst worden. Omdat het thema van dit nummer echter het perspectief van de cliënt was, vroeg de redactrice of ik ook op de cover wilde. Hoewel ik me hier wel een beetje onzeker door voelde , heb ik toch ja gezegd. Waarom ook niet? Zo werd ik dus covergirl in een rolstoel.

#RepresentationMatters

Ik vind het belangrijk dat mensen in een rolstoel gezien worden. Het liefst niet alleen in tijdschriften die gaan over handicaps etc, maar ook in de reguliere media. Waarbij het belangrijk is dat het niet draait om de rolstoel, maar gaat over de persoon die er in zit. Hopelijk wordt dit steeds normaler en zien we steeds meer covergirls in een rolstoel! #RepresentationMatters

Benieuwd naar het artikel?

Download het hele artikel of lees het hieronder: