Van de Wal in de Sloot met Mijn Elektrische Rolstoel

Weet jij nog wat je deed op 12 juli 2021? Ik wel! Sinds lange tijd had ik namelijk weer een afspraak op mijn werk. Dus ging ik op weg met mijn rolstoel naar de bus. Ik kwam alleen niet op mijn werk aan, want ik reed in de sloot met mijn elektrische rolstoel. In dit blog vertel ik je hoe dit kwam en wat de gevolgen waren.

Wat is gebeurde er precies?

Ik reed over een half verhard fiets en wandelpad vlak bij mijn huis. Het had twee sporen en in de middenberm groeide soms wat gras. Omdat het pad schuin af liep naar links moest ik aan de rechterkant rijden, de kant van de sloot. Omdat ik een voetganger wilde inhalen moest ik alleen even naar de andere kant van de weg om er omheen te kunnen. Bij het teruggaan naar de rechterkant ging het mis. Een graspol in de middenberm bleek iets groter en steviger dan gedacht, en mijn rolstoel raakte uit koers. Ik probeerde nog bij te sturen, maar dit lukte niet. Voor ik het wist begon de rolstoel naar de zijkant te glijden. Voor mijn gevoel ging het heel langzaam, ik voelde het gebeuren maar kon niks meer doen. Daar lag ik dan, in de sloot met mijn elektrische rolstoel.

“Volgens de leverancier moest ik er gewoon maar even rekening mee houden dat de stuurkast te ver weg zat”

Het ongeluk was echt een samenloop van omstandigheden. De berm was smal, de graspol lag net daar, ik moest wisselen van kant en door de voorwielaandrijving van mijn stoel had ik ook geen grip meer om nog tegen te sturen toen de rolstoel in de berm gleed. Wat ook niet hielp, was dat ik niet goed bij de besturing van de rolstoel kon. Dit had ik al meerdere malen aangegeven bij de hulpmiddelenleverancier maar hier was nog niks aan gedaan. Volgens de leverancier moest ik er gewoon maar even rekening mee houden dat de stuurkast te ver weg zat. Maar hier heb je in een noodgeval dus niks aan!

Geen goede passing

De reden dat ik überhaupt niet goed bij de besturing van mijn rolstoel kon was dat er nooit een goede passing is geweest. Met de kennis van nu had ik dit nooit moeten accepteren, maar ja ik was nieuw in rolstoelland en wist nog niet hoe dit hoorde te gaan. Achter af bekeken is het natuurlijk idioot dat je iemand een rolstoel geeft van meer dan tienduizend euro zonder een goede passing. Mijn advies is dus: zorg dat je een goede passing krijgt en accepteer geen half werk, want dat is gewoon gevaarlijk!

In de sloot

Daar lag ik, de rolstoel op de zijkant, in een (gelukkig) ondiepe sloot. Ik had veel geluk met hoe ik terecht kwam want de rolstoel had ook op mij kunnen vallen. Doordat het zo langzaam ging kon ik zelfs mijn hoofd bovenwater houden. Als eerste klom ik uit de stoel half in shock. Gelukkig kon ik dit lichamelijk. Ik keek om me heen, even niet wetend wat te doen, en probeerde toen maar uit de sloot te klimmen. De voetganger die ik inhaalde gaf me een hand en zo zat ik zomaar op de kant. Ik moest even bijkomen en me realiseren wat er zojuist gebeurd was. Waar ik ook ontzettend geluk mee had was dat ik mijn telefoon en sleutels nog had. Het tasje aan mijn armleuning waar deze in zaten kwam boven water uit, en zat dus aan de goede kant. Daardoor kon dus nog bellen voor hulp…

Met veel moeite belde ik de hulpmiddelen leverancier. Ze vroegen als eerste hoe het met mij ging. Lichamelijk had ik door de adrenaline nergens last van. De rolstoel was echter total loss. De lichten die eerst nog aan waren gegaan, waren inmiddels onder water uitgegaan. Na de locatie te hebben doorgegeven, zou de hulpmiddelen leverancier het verder wel regelen, en ik kon naar huis. Daarna belde ik ook nog even met mijn collega om te zeggen dat ik niet kwam, achteraf een heel raar telefoontje, maar blijkbaar dacht ik hier gelijk aan. Omdat ik vlak bij huis was kon ik ook zelf met behulp van mijn stok naar huis lopen. Twee fietsers hielpen nog om wat spullen thuis te brengen, en de voetganger die al die tijd bij mij was gebleven, liep even met me mee om zeker te zijn dat ik thuis kwam, super lief!

Weer thuis

Eenmaal thuis begon ik me beetje bij beetje te beseffen wat er was gebeurd. Het voelde nog heel onwerkelijk. Huilend en in shock belde ik mijn vriend. Die kwam gelijk naar huis. Inmiddels had ik ook bedacht dat het wel handig zou zijn om even de politie te bellen, want er lag immers een elektrische rolstoel onbeheerd in de sloot. Mijn vriend zou dit wel even doen. Daarna belde ik de thuiszorg om me te helpen met douchen, gelukkig kon die binnen 20 minuten er zijn. Ik deed mijn natte kleding, die onder de stinkende modder zal, alvast uit en mijn badjas aan, zodat ik niet super koud zou worden. Even later werd ik nog door de politie gebeld, zij hadden mijn rugzak van mijn stoel afgehaald en zouden die later nog komen brengen.

“Later bleek er zelfs een duikteam te zijn ingeschakeld wat net in de buurt op oefening geweest was”

Onder de douche besefte ik steeds beter wat er gebeurd was. De warmte van het water was fijn, maar langzaam kreeg ik ook meer pijn in mijn lijf, vooral in mijn rechter enkel. De eerste blauwe plekken begonnen al zichtbaar worden. De thuiszorg vertelde dat hij onderweg naar mij toe allemaal politie, brandweer en een ambulance had zien staan op de plek van het ongeluk. Blijkbaar had de hulpmiddelenleverancier niks laten weten aan de hulpdiensten. Later bleek er zelfs een duikteam te zijn ingeschakeld wat net in de buurt op oefening geweest was. Toen mijn vriend de politie had gebeld, was het al te laat geweest. Voorbijgangers hadden al 112 gebeld en de hulpdiensten waren in grote getale uitgerukt. Ik voelde me behoorlijk bezwaard toen de politie later mijn tas kwam brengen. Zij verzekerden mij echter dat het oké was, en begrepen wel dat ik er zelf niet meteen aan had gedacht.

In de media

Door al die commotie is er veel geschreven over mijn rolstoel in de sloot, bijvoorbeeld door OOGTV en 112Groningen. Heel bijzonder is hoe de berichten nog al verschillen. Daarom heb ik ze allemaal even verzameld op een pagina. In sommige berichten was ik zelfs een man! en blijkbaar weet ook niet iedereen het verschil tussen een rolstoel en een scootmobiel. Heel dramatisch vond ik de beelden van 112 Groningen op YouTube waarin te zien is hoe mijn rolstoel uit de sloot getakeld en afgevoerd werd.

De nasleep van het ongeluk

Lichamelijk heb ik gelukkig niks over gehouden aan het ongeluk. Ik besef me dat ik echt heel veel geluk heb gehad. Bovendien was het mooi weer, ik moet er niet aan denken dat ik in de winter in de sloot met mijn elektrische rolstoel was gereden. Materieel gezien was er wel veel schade, voornamelijk aan de rolstoel. Op wat kleine onderdelen na, was die compleet total loss. Heel erg zonde voor zo’n dure stoel die nog geen halfjaar oud was. Gelukkig was de stoel wel goed verzekerd via de gemeente en werd ik niet aansprakelijk gesteld voor het ongeluk. Behalve het invullen van een schadeformulier hoefde ik hier niks voor te doen. (Dit had overigens ook anders kunnen gaan zoals onlangs bij Kassa te zien was.)

Een nieuwe rolstoel

Een groter probleem was het vinden van een nieuwe elektrische rolstoel. Door het ongeluk hadden mijn vriend en ik weinig vertrouwen meer in de stoel die ik had en in de hulpmiddelen leverancier. In een gesprek, met mijn partner, de ergotherapeut, de WMO en een hulpmiddelenadviseur hebben we de situatie besproken. Hierin werd ook toegegeven dat het anders had gemoeten met het passen van de rolstoel. Ik zou nu dus nieuwe passingen krijgen en er zou pas een rolstoel besteld worden wanneer zowel de ergotherapeut als ikzelf akkoord zouden zijn met de keuze voor een bepaalde stoel.

“Neem nooit genoegen met een niet passend hulpmiddel, want in een noodgeval is dit wel nodig en voor je het weet lig je letterlijk in de sloot!”

Inmiddels heb ik er drie passingen op zitten, zijn we bijna een half jaar later, en is mijn nieuwe stoel onderweg. Mede door corona zijn de levertijden momenteel erg lang. In de tussentijd heb ik wel een leenstoel. Deze is niet echt optimaal, vooral qua vering en beensteun, maar het is beter dan niks. Ik kijk wel heel erg uit naar mijn nieuwe stoel. Het zou me vooral ook een veiliger gevoel geven, omdat deze stoel van een ander merk is en andere besturing heeft dan de stoel waarmee ik het ongeluk had. Ik ben wel weer een paar keer in mijn handrolstoel met elektrische wielen langs de plek van het ongeluk gereden, maar niet in mijn leenrolstoel omdat ik die besturing toch niet helemaal vertrouw.

Doordat ik het er zo goed vanaf heb gebracht is het ongeluk nu vooral een spannend verhaal geworden in mijn collectie van rolstoelverhalen. Van dit verhaal valt zeker wat te leren, namelijk: neem nooit genoegen met een niet passend hulpmiddel, want in een noodgeval is dit wel nodig en voor je het weet lig je letterlijk in de sloot!

Heb jij wel eens een ongeluk gehad met je hulpmiddel? Hoe is dat afgelopen?